(قسمت دوم)

  گروه رسانه‌ای پردازش: کار آکادمیک اخیر نشان داده است که این تکنولوژی‌های “گرانولی” به معنای یادگیری سریع‌تر، ریسک سرمایه‌گذاری کمتر،پیچیدگی کمتر و بازده بیشتر سرمایه‌گذاری در نوآوری است.این ترکیب،همراه با پلتفرم‌های جدید برای ایجاد سریع شرکت در زمینه‌هایی مانند زیست‌شناسی مصنوعی، رباتیک، ومواد پیشرفته، برافکنی (تکنولوژیکی) جدید را با سرعت بسیار بیشتر و ریسک کمتری نسبت به مواردی که مستقیماً در تکنولوژی عمیق فعال نیستند، تسریع می‌کنند.

برخی از شرکت‌ها از قبل شروع به استفاده از تکنولوژی‌های همگرا برای حذف موانع و باز کردن درها برای ایجاد ارزش کرده‌اند. برای مثال، شرکتJohn Deere  ترکیبی از حسگرها، داده‌های اینترنت اشیا و هوش مصنوعی برای بهبود عملکرد محصولات تجهیزات کشاورزی خود استفاده نموده و به کشاورزان پنبه کمک می‌کند تاحدود ۵۰ دلار در هر جریب درهزینه‌های تولید و کاهش مصرف علف‌کش با یک اکوسیستم تجاری جدید مبتنی بر داده صرفه‌جویی کنند. در این فرآیند، Deere و دیگران جرقه انقلابی را در دقت آزمایشگاه خودمختار RoboRXN IBM در ترکیب با هوش مصنوعی، رباتیک و محاسبات ابری در یک رویکرد جدید برای کشف مواد زده‌اند.

چهار سطح بلندپروازی تکنولوژی عمیق

در مجموعه‌ مقالاتی در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، محقق انرژی و اقلیم، آرنولف گرابلر و همکارانش چهار سطح از تغییرات تکنولوژیکی را به‌صورت پیچیدگی تکنولوژی‌های مربوطه و توانایی افزایش مقیاس‌ راه‌حل‌هایی که باز می‌کنند، مطرح کردند. این موارد شامل جایگزینی تکنولوژی، ارتقاء سیستم، تبدیل سیستم و تبدیل سیستم سیستم‌ها (SoS) می‌شود.

• تعویض تکنولوژی: این تغییرات،جایگزین‌ ارائه تکنولوژی‌ها دریک سیستم موجود، شامل یک یا چند تکنولوژی است که می‌توانند به سرعت (در عرض چند اندک سال) افزایش مقیاس داده شوند، اما عموماً از نظر تأثیر افزایشی هستند. سرعت در افزایش مقیاس به کشف و بلوغ تکنولوژی بستگی دارد.
• ارتقاء سیستم: این شامل بهبود سیستم موجود،با قابلیت متوسط برای تغییرو ارزش‌افزایی است.برای مثال می‌توان به ساخت خودرو حول حسگرها و نرم‌افزارها یا افزودن پنل‌های خورشیدی به خانه‌ها اشاره کرد. این سطح هم‌چنین شامل پیچیدگی محدود و افزایش مقیاس‌ نسبتاً سریع است که فقط با در دسترس بودن سرمایه، توانایی یکپارچه‌سازی و چرخه‌های معرفی محصول محدود می‌شود.
• تحول سیستم: این به تغییر سیستم با قابلیت بالاتر برای ارزش اشاره دارد.برای مثال می‌توان به ساخت یک شبکه شارژبرای خودروهای برقی یا طراحی یک شبکه هوشمند که شامل قابلیت ذخیره‌سازی انرژی وانرژی خورشیدی محلی است،اشاره کرد. پیچیدگی و زمان برای مقیاس در این سطح افزایش می‌یابد؛ یک چارچوب زمانی ۵ تا ۲۰ ساله با توجه به نیاز به مدیریت رابط‌ها و ایجاد یک دسته توسعه مشترک در سراسر اکوسیستم غیرمعمول نیست.
• سیستم تحول سیستم‌ها (SoS): این سطح از تغییر مستلزم ایجاد زیرساخت SoS است. این شامل بازاندیشی،طراحی مجدد وسپس اجرای رویکردی کاملاً جدید برای یک قابلیت یا نیاز اصلی است، مانند برقی‌سازی کل بخش خودرو و همزمان مدرن‌سازی شبکه برق. پذیرش نهادی و اجتماعی نیازمند زمان است؛ از نظر تاریخی تغییراتSoS 20 سال یا بیشتر طول کشیده است، گرچه پذیرش دیجیتال سریع‌تر حرکت کرده است.

چهار سطح تغییر سیستم یک ابزار مفیدی را برای ارزیابی هم بازار و هم قابلیت رشد و قابلیت اجرا و تأثیر سرمایه‌گذاری‌های تکنولوژی عمیق ارائه می‌دهد. نقاط اهرمی که قفل ارزش را در یک سیستم باز می‌کنند کدامند؟ آیا یک سرمایه‌گذار جدید مشتاق یک یا چند مورد از این موارد است، یا سیستمی ایجاد می‌کند که تمام نقاط تماس را در بر می‌گیرد؟

     درحالی‌که سرمایه‌گذاری‌های تکنولوژی عمیق می‌توانند با استفاده از زیرساخت‌های اکوسیستم به سرعت نمونه اولیه تکنولوژی‌هایی را ارائه یا ارتقاء دهند، افزایش مقیاس تا تأثیر سیستمی می‌تواند چالش برانگیزتر باشد. بیشتر نوآوری‌ها وسرمایه‌گذاری‌های تکنولوژی که بر اساس آن‌ها ساخته می‌شوند با تمرکز باریک بر دوسطح اول تغییرات مبتنی برتکنولوژی،کوچک شروع می‌شوند. برخی از شرکت‌های جوان از تولید توزیع‌ شده سود می‌برند، اما برخی دیگر مانند سرمایه‌گذاری‌های مواد که در زنجیره‌های ارزش موجود ادغام می‌شوند نیاز به دسترسی به زیرساخت‌های آزمایش و تولید شرکتی دارند تا تأثیر واقعی داشته باشند. شرکت‌های بزرگ به فعالیت در بازارهای متعدد عادت دارند و بسیاری از آن‌ها شبکه‌های با ارزش بالاتر یا تغییرات سطح SoS را هماهنگ کرده‌اند. این کسب‌وکارها فرصتی برای تعریف مجدد سیستم‌ها و ایجاد مدل‌های کسب‌وکار پایدار دارند.

     در حوزه دیجیتال، گوگل به عنوان یک موتور جست‌وجو و فیس‌بوک به‌عنوان اپراتور یک پلتفرم رسانه اجتماعی شروع به کار کردند. آمازون به‌عنوان یک کتاب‌فروش شروع به کار کرد که امروزه بخش بی‌نهایت کوچکی از کسب‌وکار آن است. تنها زمانی این شرکت‌ها از نظر اندازه و پیچیدگی رشد کردند، که افق‌های خود را به بازارهای مجاور (و دورتر) و تکنولوژی‌های مکمل گسترش دادند و به‌دنبال ارتقای سطوح سیستماتیک بیشتری از تغییرات بودند. به‌طور مشابه، تسلا با وسایل نقلیه برقی شروع کرد، اما به سمت تحرک خودرویی و ذخیره و توزیع انرژی حرکت کرد.

     تکنولوژی‌های پیشرفته که در چند صنعت در سطوح مختلف به‌صورت عمودی با هم کار می‌کنند،می‌توانند بهغلبه بر ملاحظات قیمت وعملکردی کهمانع استفاده بیشتر از مواد پایدار می‌شوند،کمک کنند. ترکیب (در اشکال مختلف) مواد معماری، زیست‌شناسی مصنوعی، رباتیک، چاپ یونیورسال و هوش مصنوعی،در میان سایر تکنولوژی‌ها،بهبودهایی را درپایداری در گستره‌ای از قابلیت گسترش جایگزینی مواد(مانند نسل جدید SiFAB آند سیلیکونی برای باتری‌ها)برای تغییر سیستمیک در فرآیندهای تولید(مانند استفاده Arrival از پانل‌های بدنه پلاستیکی قابل بازیافت ادغام‌شده با ساخت وسایل نقلیه رباتیک) ممکن می‌سازد.

چرخه‌های نوآوری سریع حول تکنولوژی‌هایی که به‌طور فزاینده‌ای در دسترس هستند، برای کسب‌وکار فوریت ایجاد می‌کنند. استارت‌آپ‌ها (و شرکت‌های کاملا تثبیت‌شده) در صنعت پروتئین جایگزین با رشد سریع، از مجموعه کاملی از تکنولوژی‌های پیشرفته،از جمله زیست‌شناسی مصنوعی، هوش مصنوعی، رباتیک و چاپ سه‌بعدی برای ایجاد غذاهای جدید با جذابیت مصرف‌کننده بالا و تأثیر آب‌وهوایی کم استفاده می‌کنند. بسیاری بر این باورند که این محصولات که کمتر از یک دهه از ساخت آن‌ها می‌گذرد، قابلیت بازطراحی بخش مواد غذایی را در مورد مواد خام، محصولات و فرآیندهای جدید دارند.

چگونه شروع کنیم

تکنولوژی‌های دیجیتال در ابتدا ارتقای سیستم را تشکیل می‌دادند راهی جدید برای توزیع، مصرف و پردازش داده‌ها. آنها در کوتاه‌مدت به یک تحول کامل SoS از نحوه زندگی، کار و تعامل ما با تأثیر سیستماتیک در کل تقریباً هر بخش از اقتصاد تبدیل شدند. بسیاری از شرکت‌های کاملا تثبیت ‎شده به‌طور کامل از آن‌ها پیشی گرفتند؛ دیگران هنوز در حال کشمکش برای انطباق هستند.

     تکنولوژی عمیق نوید تغییراتی را می‌دهد که به همان اندازه یا حتی بیشتر دامنه‌دار هستند، اما تفاوت اساسی با شرکت‌های فعلی دارند.

    ماهیت ترکیبی فیزیکی و دیجیتالی نوآوری تکنولوژی عمیق و همگرایی چند تکنولوژی برایایجاد تغییرات در سراسرسیستم به این معنی است که متصدیان فعلی فرصت بهتری برای دخالت زودهنگام و شکل دادن به چگونگی وقوع این تغییر دارند.

     در بخش‌های بعدی این مجموعه، با جزییات بیشتری توضیح خواهیم داد که چگونه شرکت‌های سنتی می‌توانند در تکنولوژی عمیق نقش ایفا کنندو به چه استراتژی‌هایی برای موفقیت نیاز دارند. درحال‌حاضر، مدیران عامل آینده‌نگر باید پرسش‌های زیر را از خود بپرسند:

• چگونه می‌توانیم محصولات یا خدمات،عملیات و زنجیره تامین آینده خودرا برای ایجادتجربیات عالی برای مشتری و رشد پایداری (زیست‌محیطی) بازطراحی کنیم؟
• با برگشت از آن آینده، تکنولوژی‌های نوظهور چگونه ممکن است بر محدودیت‌ها غلبه کنند یا زنجیره ارزش را تغییر دهند؟
• قابلیت‌های منحصر به فرد ما برای تعیین مشوق‌های ساختاری، کاهش ریسک‌ها، حل اصطکاک‌های کلیدی، یا ارائه قابلیت هم‌افزایی به یک شریک چیست؟
• کدام شرکت‌ها،صندوق‌های سرمایه‌گذاری یا استارت‌آپ‌های تکنولوژی عمیق به‌طور فعال به محدودیت‌های رایج برای رشد پایدار که مشابه آن‌هایی است که من با آن روبه‌رو هستم حمله می‌کنند، وچه رویکردهایی را در پیش می‌گیرند؟
• آیا سازمان تحقیق‌وتوسعه وبازوی سرمایه‌گذاری شرکتی ما برای ایجاد و جلوگیری از برافکنی (تکنولوژیکی) از دیدگاه استراتژیک، دانش محور و سیستمی استفاده می‌کند؟

  به یاد داشته باشید که چرخه‌های نوآوری سریع که حول تکنولوژی‌های فزاینده قابل دسترس ساخته شده‌اند به این معنی است که قابلیت‌های برافکنی (تکنولوژیکی) سریع‌تر ازهمیشه توسعه می‌یابند. این امر فورا این پرسش مرتبط را می‌افزاید که آیا شرکت‌ها می‌خواهند عامل یا قربانی برافکنی (تکنولوژیکی) باشند.