“تغییرکنندگان بازی”: آیا مزیت سودمندی صنعت فولاد بیشتر می‌شود؟

تغییردهندگان بازی درحال‌حاضر از سود کارخانه‌های فولاد بهره‌مند می‌شوند

اکنون چشم‌انداز سود کارخانه‌های فولاد در نیم دهه آینده بسیار بهتر از ابتدای قرن اخیر به نظر می‌رسد. این موارد را در نظر بگیرید:

الف)”عصر حمایت‌گرایی” فولاد.

این عصر در پاییز ۲۰۱۶ در واکنش به افزایش گسترده دادخواست‌های تجاری علیه کارخانه‌هایفولاد در چین و سایر کشورها، به دنبال کاهش شدید و بی‌سابقه قیمت صادرات نوار ورق نورد گرم (HRB) در بازار جهانی در اواخر سال ۲۰۱۵ و اوایل سال ۲۰۱۶ به اجرا درآمد.
(شکل (۱) ب).

ب)”عصر محدودیت‌های تولید فولاد” اکنون که سیاست‌گذاران بسیاری از کشورها متعهد به کاهش شدید انتشار CO_۲ هستند، کاهش شدید انتشار CO_۲ تا سال ۲۰۳۰ و تقریبا حذف آن تا سال ۲۰۵۰از دیدگاه کارخانه‌های فولاد تغییر عمیقی به سمت بهتر شدن نگرش سیاست‌گذاران نسبت به صنعت فولاد وجود داشته است. در چین، تولید فولاد به‌منظور جلوگیری از انتشار CO_۲ محدود شده است. در خارج از چین، صاحبان مجتمع‌های یکپارچه قدیمی‌ “میراث از گذشته”، که ممکن است ظرفیت کل فولادسازی در حدود ۳۰۰ میلیون تن در سال (تقریبا نیمی از کل مجتمع‌های یکپارچه فولادسازی غیرچینی) را داشته باشند، به طرز دردناکی آگاه هستند که این واحدها برای کاهش شدید انتشار CO_۲ از طریق مسیرهای فرآیندی جدید و یا جذب، فرآوری و جداسازی کربنی که منتشر می‌کنند، در موقعیت ضعیفی قرار دارند.

پ) مزایای ادغام و تملک (M&A) شرکت‌های فولاد

 به‌طورکلی، هنگامی که شرکت‌ها ادغام می‌شوند، علاوه برصرفه‌جویی در هزینه و برخی هم‌افزایی‌های بازاریابی، معمولا این تحول، “قدرت قیمت‌گذاری” آن‌ها را نیز افزایش می‌دهد.

در ژاپن،چهار فولادساز بزرگ اکنون پس از فعالیت M&A به دو شرکت کاهش یافته‌اند، یعنی نیپون استیل مجموع نیپون استیل و سومیتومو متال است و JFE نیز مجموع  NKKو کاواساکی استیل می‌باشند. از این‌رو، این کارخانه‌ها کنترل بیشتری بر بازار پایین‌دستی نسبت به قبل دارند. نیپون استیل در سال ۲۰۲۰ هم‌چنین شرکت Nisshin Steel را که یک تولیدکننده پیشرو فولاد ضدزنگ است را نیز تملک کرد. نیپون استیل که یک تولیدکننده ۴۰ میلیون تنی در سال (mmtpy) است، در ژانویه گذشته اعلام کرد که قصد دارد، عمدتا از طریق فعالیت M&A، تبدیل به یک تولیدکننده mmtpy100 با تملک دو شرکت واقع در تایلند G Steel و GJ Steel شود.

در آمریکا، شرکت Cleveland-Cliffs در سال ۲۰۲۰ شرکت AK Steel را که از ترکیب محصول پیشرفته و خودرو محور برخوردار بود تملک کرد. سپس کارخانه‌های فولاد شرکت آرسلورمیتال را که در آمریکا واقع شده‌اند، خریداری کرد. از این‌رو، آمریکا اکنون تنها دو فولادساز یکپارچه دارد شرکت یو.اس. استیل و شرکت Cleveland-Cliffs که در مجموع ظرفیت فولادسازی حدود ۵۰ میلیون تن را دارند. این شرکت‌ها تامین‌کنندگان غالب، اما نه انحصاری، بالاترین گریدهای ورق خودرو هستند. هر کدام تلاش‌های تحقیقاتی قابل‌توجهی داشته‌اند تا فولاد خودرویی با استحکام بالاتر برای کاربردهای نامشهود خودرو تولید کنند. گرچه، با وجود مزیت هزینه‌ای که دارند، ممکن است هم‌چنان متحمل تداوم از دست دادن میزان بیشتری از سهم بازار خود در ورق‌های خودرو به مینی‌میل‌های بسیار پرشتاب یعنی نوکور و استیل داینامیکس که گام‌های بلندی در تولید محصولات ورق‌های خودرو با مقادیر بالاتر برداشته‌اند، شوند.

در چین، شرکت Baowu باتوجه به تملک اخیر شرکت ۳۵ میلیون تنی فولاد شاندونگ، اکنون یک تولیدکننده فولاد ۱۵۰ میلیون تنی می‌باشد درحالی‌که دو سال پیش، تنها ۶۰ میلیون تن تولید می‌کرد. هدف آن تبدیل شدن به یک تولیدکننده ۲۰۰ میلیون تنی است. اگر اندازه دو شرکت فولاد چینی دیگر از طریق تملک به حدود ۱۰۰ میلیون تن افزایش یابد، تمرکز تولید HRB در چین به شدت افزایش خواهد یافت. بنابراین، گرچه چین حدود ۷۵ کارخانه تولید نوار ورق پهن نورد گرم دارد که برای سهم بازار رقابت می‌کنند، کارخانه‌های پیشتاز فولاد چینی از قدرت قیمت‌گذاری بیشتری در بازار داخلی خود برخوردار خواهند شد، زیرا این کارخانه‌های نوار ورق نورد گرم در مالکیت شرکت‌های کمتری خواهند بود.

ت) بهبود عمیق “قدرت قیمت‌گذاری” کارخانه‌های فولاد

خریداران فولاد در ۱۲ ماه گذشته در جنگ روانی بی‌پایان با کارخانه‌های فولاد، به‌طور موقت شکست خورده‌اند. خریداران درحال‌حاضر تنها می‌توانند با توجه به محدودیت‌های تولید فولاد و افزایش تمرکز صنعت فولاد در تعدادی از کشورها، بازی دفاعی را انجام دهند. در برخی مناطق، از جمله آمریکا، کانادا، اتحادیه اروپا و اروپا شرقی به‌نظر می‌رسد مجتمع‌های یکپارچه فولاد، تمایلی به افزودن قابل توجه به تولید فولاد خود با وجود قیمت بالا ندارند، بدون‌شک به دلیل این‌که، احتمال عرضه بیش از حد، محصولات فولادی را افزایش می‌دهد.

به نظر می‌رسد برخی کارخانه‌های فولادسازیبه دنبال تعیین قیمت خود به گونه‌ای می‌باشند که گویی انحصاری هستند. در عصر حمایت‌گرایی امروزی، کارخانه‌های فولاد در صورت توقف تولید، دیگر هراسی از افزایش محموله‌های وارداتی از خارج ندارند.