دولت‌ها در خیلی از امور صنعتی و اقتصادی، فرآیندهای حمایت، هدایت، نظارت و دخالت را برعهده دارند، این همان سیاست‌گذاری است که در همه جای دنیا از کشورهای لیبرال گرفته تا بسته‌ترین کشورها مرسوم است.

تحقق سیاست‌های دولت منوط به اجرای دقیق، به‌موقع و کارشناسی شده است، اما متاسفانه دولت در اجرای سیاست‌گذاری‌های خود از تدبر و عقلانیت کافی برخوردار نیست.

معلوم نیست به‌چه‌دلیلی در شرایطی که کشور به ارز نیاز دارد و بازارهای منطقه تشنه صادرات محصولات فولادی ایران بوده و تولید محصول بیش از نیاز داخل است، بدون انجام کارشناسی لازم به‌یک‌باره با وضع عوارض، مانع از صدور محصولات و ارزآوری می‌شوند.

موانع صادراتی با وضع عوارض درحالی ایجاد می‌شود که بازارهای صادراتی عموما به‌سختی بدست می‌آیند. بازارهای بین‌المللی نتیجه ماه‌ها تعامل بین تولیدکننده داخلی، تاجران خارجی، کارگزاران و… است که به یک روند صادراتی تبدیل شده است.

مشکلات تولید و صادرات درحالی روزبه‌روز بیشتر می‌شود که طبق آمارها ۲۵ میلیارد دلار برای تولید ۳۲ میلیون‌تن فولاد سرمایه‌گذاری شده است. طبیعی‌است، باتوجه به انرژی‌بر بودن صنعت فولاد، دولت باید تحت هر شرایطی بحث تامین انرژی را در اولویت سیاست‌های خود قرار دهد.

مسوولان بایستی زمینه سودآوری فولادسازان را فراهم و سپس به‌دنبال افزایش هزینه گاز و… باشند. اساسا تمرکز دولت باید بر تامین انرژی موردنیاز تولیدکنندگان فولاد قرار گیرد، در غیر این صورت کل سرمایه‌گذاری بعد از چند سال به‌هدر خواهد رفت.

فاضل: امروزه فولادسازان آماده سهیم شدن و کمک به متولیان در تامین انرژی هستند. پیشنهاد می‌شود با حمایت و نظارت دولت صندوقی تشکیل گردد تا هر تولیدکننده‌ای به اندازه سهم خود سرمایه‌گذاری نماید. طبیعی‌است، اتخاذ چنین روشی موجب تسریع در رفع نیاز سرمایه‌گذاران به انرژی خواهد شد.

مسوولان مربوطه باید در تمام حوزه‌ها سیاست‌گذاری خاص خود را داشته باشند. مثلا در حوزه قیمت‌گذاری نظارت کنند، سعی در کاهش آسیب‌های روند تولید فولاد داشته باشند و باتوجه به کمبود مواداولیه، مانع از صدور پی‌درپی مجوز شوند.

روند تولید، نیاز به یک نظاره‌گر قوی دارد و آن دولت است که باید با دریافت نظرات کارشناسان و تولیدکنندگان و به‌دور از فشارهای سیاسی اعمال سیاست نماید.

امروزه تشکیل انجمن‌های تخصصی برای حلقه‌های مختلف تولید فولاد از جمله تولیدکنندگان کنسانتره، گندله‌سازان و آهن‌اسفنجی بیش از هر زمانی ضروری است و نقطه‌نظرات آنان به‌دلیل تسلط کافی بر امور مربوط به تولید، می‌تواند در اجرای سیاست‌های دولت به میزان بسیار زیادی موثر واقع شود. در حوزه سیاست‌گذاری بحث آمایش موضوعی بسیار مهم است و باید در تمام امور مدنظر قرار گیرد تا مشکلاتی از جمله ضعف لجستیک (راه‌آهن)، لزوم انتقال فولادسازان به کنار آب‌های آزاد و مشکل بی‌آبی و تامین مواداولیه مرتفع گر