آهن‌اسفنجی (آهن احیای مستقیم) دارای مزایایی اثبات شده به ‌عنوان یک منبع محصولات آهنی برای فولادسازی است اما توانایی آن برای کاهش آلایندگی دی‌اکسیدکربن نسبت به تولید آهن در کوره‌های‌ بلند و توان بالقوه آن برای حمایت از تولید سبز در زمان استفاده از هیدروژن به عنوان عامل تقلیل‌دهنده، اکنون بیش از هر زمان دیگری مطرح است.

ماهنامه پردازش – نگاهی به پنج کشور اصلی تولیدکننده آهن‌اسفنجی(DRI) در سال ۲۰۲۰ یعنی هند، ایران، روسیه، عربستان سعودی و مکزیک یادآور یک عامل مهم در کارخانجات ممتاز تولید آهن‌اسفنجی است یعنی وجود گاز طبیعی یا گاز استحصال شده از زغال‌سنگ به عنوان یک عامل کلیدی در این فرآیند. کارخانه‌‌های مبتنی بر زغال‌سنگ در هند قرار دارند که دارای ذخایر قابل توجه سوخت فسیلی است درحالی که تولید آهن‌اسفنجی بر مبنای منابع مقرون به صرفه گاز طبیعی، در دیگر نقاط فراگیر است.

بر اساس آمار جهانی تولید آهن‌اسفنجی توسط میدرکس(Midrex) در سال ۲۰۲۰ که در سپتامبر سال گذشته منتشر شد، تقریبا ۸۰ درصد از ۱۰۴ میلیون و ۴۰۰ هزار تن آهن‌اسفنجی تولید شده در سراسر جهان در آن سال، متعلق به این پنج کشور بود که در بین آن‌ها هند با تولید ۳۲ میلیون و ۹۸۰ هزار تن و ایران با تولید ۳۰ میلیون و ۲۱۰ هزار تن، مجموعا ۶۰ درصد کل تولید جهان را تشکیل می‌دهند.

شرکت فناوری‌های میدرکس خاطرنشان ساخته که تدوین دو واحد جدید MIDREX در سال ۲۰۲۰ پایان یافت و آن‌ها آماده شروع فعالیت خود هستند. یکی از آن‌ها واحد طراحی شده به ظرفیت دو میلیون و ۵۰۰ هزار تن در سال برای تولید آهن‌اسفنجی گرم و سرد است که تحت مالکیت شرکت فولاد الجزایر قطر(Algerian Qatari Steel (AQS)) در بلارا(Bellara) الجزایر واقع شده و دیگری یک واحد تولید بریکت‌گرم‌آهن‌اسفنجی(HBI) به ظرفیت یک میلیون و ۶۰۰ هزار تن در سال متعلق به شرکت کلولند ـ کلیفس(Cleveland _ Cliffs) در اوهایوی آمریکا است که فعالیت خود را در پایان سه ماهه چهارم سال ۲۰۲۰ آغاز کرد.