به دلیل محدودیت های منابع گازی در سراسر دنیا، همه جهان به این جمع بندی رسیده اند که تولید فولاد را بجای کوره بلند به سمت آهن اسفنجی ببرند که آثار زیست محیطی بهتری دارد.
برخی کشورها، تولید آهن اسفنجی را با زغالسنگ انجام می دهند که آن هم آثار زیست محیطی نامطلوبی دارد.
کشور چین برنامه ریزی کرده که ۴۰۰ میلیون تن از تولیدات فولاد خود را که هم اکنون به روش کوره بلند انجام می شود، به روش کوره قوس و آهن اسفنجی تغییر دهد زیرا اثرات زیست محیطی کمتری دارد.
تغییر گاز طبیعی به هیدروژن توسط تکنولوژها ارائه شده که تولیدco2 را در پروسه تولید فولاد به صفر برساند.
دنیا در مسیر تولید آهن اسفنجی و کوره قوس، بکارگیری صددرصدی هیدروژن را به عنوان یک هدف عالی در نظر گرفته است.
راهکار تولید هیدروژن به صورت اقتصادی،یک چالش و هدف است.در حال حاضر بکارگیری هیدروژن در تولید آهن اسفنجی، اقتصادی نیست و باید به دنبال راه حلی برای آن بود.
شرکت ” لینده” یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گاز در دنیا اخیرا با شرکت” آرامکو” که بزرگترین تولیدکننده نفت جهان است، قرارداد تحقیقاتی منعقد کرده که از آمونیاک برای تولید هیدروژن استفاده شود و احتمالا راهکار ارزان تری خواهد بود.
محدودیت های ناشی از کمبود گاز، توسعه طرح های آینده فولاد را به شدت کاهش می دهد.
حدود ۱۲۰ میلیون تن آهن اسفنجی در دنیا تولید میشود که ۴۰ میلیون تن توسط هند و ۳۰ میلیون تن از سوی ایران عرضه میشود یعنی کشور ما ۲۵ درصد آهن اسفنجی جهان را تولید می کند.
باید هرچه سریع تر تولید هیدروژن را شروع کنیم تا از این تکنولوژی عقب نیافتیم. در دنیا هر کشوری که صاحب دانش و تولید بیشتر هیدروژن شود، بازار خوبی را برای صادرات کسب می کند.