مدیر کنترل کیفی شرکت سپهر الکتریک: محصولات فولاد مبارکه در ایران حرف اول را می‌زند
خرداد ۳۰, ۱۴۰۰
مدیرعامل ایمپاسکو خبر داد: واگذاری راهبری آنتیموان سفیدابه به شرکت گل گهر
خرداد ۳۱, ۱۴۰۰
سوختن سالانه ۹ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تن CO2 در جو به دلیل تولید فولاد چین!
آیا صنایع فولاد چین به خاطر حفظ محیط زیست از تهدید رقبای خارجی دست بر می‌دارد؟
(بخش اول)
ماهنامه پردازش- صنعت فولاد جهان ممکن است در قله رشد پایدارتری در سودآوری خود در طول چرخه فولاد باشد. عامل مهم تحریک‌کننده این تغییر احتمالی، هنگفتی آلودگی هوا و آب در صنعت فولاد چین و انتشار CO۲ آن است. این آلاینده‌ها دیگر توسط دولت چین قابل‌تحمل نیست زیرا متعهد به ایجاد محیطی با آلودگی کمتر برای شهروندان خود است. چین، بیش از هر کشور دیگر، ابزار اصلی کاهش انتشار CO۲ را دارد به دلیل در دسترس بودن بودجه عظیم سرمایه‌ای برای تخصیص به این منظور و وجود شرکت‌های ساختمانی که به سرعت و با هزینه ۴۰ درصد کمتر از سایر مناطق جهان می‌سازند. آیا محدودیت بر تولید فولاد چین، احتمالاً برای سال‌های آینده، یکی از اصلی‌ترین اقدامات دولت این کشور خواهد بود؟ زیرا در تلاش است کیفیت هوا را بهبود بخشد و میزان انتشار CO۲ را کاهش دهد.
موسسه تحقیقاتی WDS در حال تصور دو سناریو می‌باشد و داوری بر این است که هر دو آنها از احتمال وقوع مساوی برخوردارند، گرچه، WSD امیدوار است با پیشروی در سال ۲۰۲۱ تحولات جدید این امکان را فراهم کنند تا بر اساس اطلاعات جدید، احتمال وقوع یکی از آنها را افزایش دهد.
سناریوی قدیمی
سناریوی قدیمی (۵۰ درصد احتمال وقوع) متصل به محیط صنعت مشاهده شده طی دو دهه گذشته است. رقابت به ویژه در بازار صادرات جهانی ترسناک است به طور خاص در مواقعی که عرضه مازاد در چین وجود دارد و صادرات کارخانه‌های آن در حال اوج‌گیری است. تعداد بسیار زیادی ابرکارخانهفولاد در مکان‌های ساحلیدر حوزه اقیانوس آرام وجود دارد. “عصرحمایت‌گرایی” فعلی که در سال ۲۰۱۶ پس از “دره مرگ” ویژه برای نوار ورق نورد گرم در بازار جهانی در اواخرسال ۲۰۱۵ به اجرا درآمد،به بسیاری از کارخانه‌ها کمک می‌کند تا به تحقق قیمت‌های داخلی بیشتری دست یابند؛ اما به رقابت در بازار جهانی نیز افزوده است زیرا کشورهای کمتری بر روی محموله‌های خارجی باز هستند. قیمت‌ها در تعدادی از محصولات خاص به دلیل عرضه اضافی، رقابتی‌تر شده‌اند. ساختار قیمت‌گذاری این محصولات “کالایی شده (کامودیتی)” است.
تحول عمیق جدید در سال‌های اخیر که به ویژه تهدیدکننده بقای کارخانه‌های یکپارچه فولاد با هزینه بالاتر می‌باشد، الزام به کاهش شدید انتشار CO۲ در چند دهه آینده است. چنین دستاوردی مستلزم هزینه‌های سرمایه‌ای هنگفت، افزایش قابل‌توجه هزینه‌های عملیاتی، قیمت مناسب انرژی تجدیدپذیر و توسعه تکنولوژی‌های جدیدی است که امکان تولید هیدروژن ارزان را فراهم کنند (برای استفاده در تولید فولاد و فرآیندهای مربوطه به جای گاز طبیعی و زغال‌سنگ). کارخانه‌های تولید فولاد اکنون عجله دارند تا به صورت عمومی در مورد تعهد خود برای کاهش انتشار CO۲ در آینده وعده دهند. در غیر این صورت، آنها شرکت شهروندانی ضعیف قلمداد می‌شوند که می‌تواند بر ارزش از قبل پایین شرکتی آنها تأثیر بگذارد.
همانطور که WSD بارها و بارها نوشته است، صنعت فولاد چین “در حال رانش اتوبوس این صنعت” بوده است. بزرگ‌ترین رشد تقاضا در چین اتفاق افتاده است، که اکنون شدت مصرف فولاد اقتصاد آن چنان شدید است که کاهش قابل‌توجه تقاضای فولاد ناشی از کاهش شدت مصرف فولاد تا سال ۲۰۳۰ مورد انتظار است. اما، در کوتاه مدت، صادرات چین ممکن است دوباره به نرخ سالانه ۶۵ تا ۸۰ میلیون تن افزایش یابد (شکل ۱). بر اساس شواهد شرح حال مبنی بر اینکه ثبت سفارشات کارخانه‌ها از ماه دسامبر ۲۰۲۰ با نرخ سالانه حدود ۵۸ میلیون تن و برای کل سال ۲۰۲۰ با نرخ سالانه حدود ۵۴ میلیون تن در حال افزایش شدید بوده است.
